فکر کنید روز اول بهار است، پیشتر سفره هفت سین چیده‌اید، غبار سال قبل را از گوشه و کنار خانه پاک کرده‌اید و لباس نو بر تن منتظر صدای زنگ هستید تا کسی از دوستان و آشنایان به بهانه تبریک عید، دیداری با شما تازه کند. منتظر هستید اما تا نیمه‌های روز هم کسی پشت در نمی‌آید. خبر از کوچه و محله می‌گیرید و تازه معلوم‌تان می‌شود شهرداری یکی از طرح‌های عمرانی‌اش را هم‌زمان با سال نو در محله شما آغاز کرده و چنان راه عبور و مرور بسته شده که هیچ مسیری به خانه شما باز نمانده. یک اتفاق ساده سال کهنه را در خانه شما نگه می‌دارد و تنها در قاب شیشه‌ای تلوزیون سال نو را می‌بینید. همه تدارک‌های عید شما همان کنج خانه می‌ماند و تازه می‌فهمید عید در کنار دیگران عید می‌شود.
حال فیروزه هم دست کمی از این حکایت ندارد. در تکاپوی سال نو و درست همان وقتی که همه‌جا حرف از ویژه‌نامه‌های عید و برنامه‌های نوروزی و بهارانه‌هاست کسی از آن سوی دنیا تصمیم می‌گیرد به بهانه تحریم ایران پشتیبانی فیروزه را روی سِرورش قطع کند. نتیجه‌اش هم شد بهاری که در گوشه فایل «مطالب آماده انتشار برای عید» در کامپیوتر شخصی من جاماند. روی تلخ این اتفاق، خارج از دسترس شدن فیروزه برای روزهای عید بود و روی خوشش این‌که بعد از مدت‌ها دوباره سردبیر هم کلام با خوانندگان شد!
تبریک سال نو گرچه سکه رایج این روزهاست اما هیچ وقت کلیشه و خسته کننده نیست و تکرارش هم از رونق نمی‌افتد. پس گرچه دیر و گرچه تکراری اما سال نو مبارک‌تان.
۱۹ فروردین ۱۳۹۲ | ۰۰:۲۵
البته بنده در روزهای عید به فیروزه سر می‌زدم و در دسترس بود!
۲۰ فروردین ۱۳۹۲ | ۱۰:۴۱
روزهای تعطیل پیش از عید و هفته اول سال جدید فیروزه برای هیچ‌کس در دسترس نبود، دلیلش همانی است که بالا گفتم. تقریبا از هفته دوم مشکل سرور حل شد اما هنوز فیروزه در همه مرورگرهای اینترنت بالا نمی‌آمد.
البته سپاس که در شلوغی‌های عید فیروزه را از خاطر نبرده بودید.