فیروزه

با ذره‌ذره وجودم
رفتار شتابناکت را در جامه‌های کاغذی
که هشدارهای دریای بزرگ را می‌غرد،
در شهرهای بیگانه می‌شنوم

به دایره‌ی بسته‌ی زندگی‌ام باز می‌گردم
به آبراهه‌ی سکوت

حرکت‌های مومیایی شده:
نیمکتی که بی‌سبب جا به جا می‌شود
تخت خوابی که فرو رفته در خیابان
همان تصویر جادویی بر دیار نقش بسته است
– نمی‌توانم شکارچی را بیرون بکشم –

خوابیده‌ای
با دهانی لبریز از رازها و باران

اما این که:
Yannis Kondos

یانیس کندوس، شاعر یونانی، در ۱۹۴۳ به دنیا آمده است و به نسلی از نویسندگان یونان تعلق دارد که در تجربه‌های بهت‌آور یک جنگ داخلی پنج ساله (که از ۱۹۴۵ آغاز شد) و پیامدهای آن پرورده شد. اولین مجموعه‌ی شعرش را که «زمان سنج» نام دارد در آخرین سال‌های سلطه‌ی حکومت سرهنگان، در ۱۹۷۲، منتشر کرد که تصاویری را از تأثیر جنایات ابزورد یک حکومت توتالیتر بر بر فعالیت‌های روزمره به نمایش می‌گذارد. در دومین کتابش، «به گویش بیابان» ( منتشرشده در ۱۹۸۰) تلاش کندوس برای رسیدن به بیانی صریح که پارادکس‌های چنین زیستنی را بازتاب دهد و در عین حال، بهایی که برای فاصله گرفتن از این گونه زیستن در هنگام نوشتن شعر باید پداخت شود مشهود است.

و دیگر این که:
شعر «اندوه عشق» از کتاب «استخوان‌ها، منتخب شعرهای یانیس کندوس» که برگردان انگلیسی شعرهای او توسط «جیمز استون» است به فارسی ترجمه شده است. شعرهای یانیس کندس و مقدمه‌ی آقای استون در این کتاب (که در آن شعرهای کندس را با شعرهای ملک الشعرای فعلی ایالات متحده، آقای چارلز سیمیک، مقایسه می‌کند) تنها منبعی است که برای شناخت یانیس کندس دارم.