۱۳ آوریل ۲۰۰۸ میلادی
۶ ربیع الثانی ۱۴۲۹ هجری قمری
یک روی‌داد، سه تولد و یک درگذشت در تاریخ فرهنگی- هنری امروز قابل ره‌گیری است.
امروز روز بزرگداشت عطار نیشابوری عارف و شاعر برجسته‌ی قرن ششم و هفتم ایرانی است. بیان افکار صوفیانه و عارفانه با زبانی ساده و روان از ویژگی‌های آثار عطار است.
۱۳ سال پیش در چنین روزی دکتر محمد جواد مشکور، مورخ و ادیب و زبان‌شناس ایرانی، درگذشت.
۱۲۳ سال پیش در چنین روزی از سال میلادی گیورگی لوکاچ، فیلسوف مجارستانی، متولد شد.
۲۰۴ سال پیش در چنین روزی از سال میلادی ژرژ ساند، نویسنده فرانسوی، متولد شد.
و ۱۰۲ سال پیش در چنین روزی ساموئل بکت متولد شد.
ساموئل بکت
ساموئل بکت، نویسنده ایرلندی، در سال ۱۹۰۶ در حومه برلین متولد شد. در کالج دوبلین زبان و ادبیات فرانسه خواند و در سال ۱۹۲۷ به پاریس رفت. بکت با سارتر و جیمز جویس دوستی داشت و افکار جویس به شدت او را تحت تاثیر خود قرار داده بود.
بکت در سال ۱۹۳۸ رمان «مورفی» را منتشر کرد که از آن استقبال نشد. در سال ۱۹۵۱ دو بخش نخست از اثر سه‌بخشی خود را با نام «موالو» و «مالون می‌میرد» را منتشر کرد و در سال ۱۹۵۳ بخش سوم آن را با نام «ننا میدنی» به چاپ رساند و توجه بسیاری را به خود جلب کرد.
نمایش‌نامه «در انتظار گودو» بکت را به اوج شهرت رساند و نمایش‌نامه «بازی آخر» با موفقیتی بی‌نظیر روبه‌رو شد.
نمایش‌نامه‌های بکت «تئاتر پوچی» خوانده می‌شود و زندگی انسان‌هایی را به تصویر می‌کشد که اسیر عادات روزمره‌اند و زندگی برای‌شان چیزی جز تکرار نیست.
بکت در سال ۱۹۶۹ از سوی فرهنگستان سوئد برنده‌ی جایزه نوبل معرفی شد، اما او با آن که جایزه را پذیرفت از روی فروتنی در مراسم اعطای جایزه حاضر نشد و پول نقد آن را به گونه‌ای که از او نامی برده نشود به نیازمندان اختصاص داد.
ساموئل بکت در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ درگذشت.
