۲۹ فوریه ۲۰۰۸ میلادی
۲۱ صفر ۱۴۲۹ هجری قمری
چهار تولد و یک درگذشت در تاریخ فرهنگی هنری امروز قابل ره‌گیری است.
۶۱ سال پیش در چنین روزی عمران صلاحی، شاعر و طنز پرداز ایرانی، متولد شد. «گریه در آب»، «ایستگاه بین راه» و «رویاهای مرد نیلوفری» از آثار اوست.
۸۰ سال پیش در چنین روزی از سال میلادی ژاک ریوت، فیلم‌ساز فرانسوی، متولد شد. «منهای یک» و «چرخ و فلک» از آثار اوست.
۳۲۰ سال پیش در چنین روزی از سال میلادی الکساندر پوپ، شاعر انگلیسی، متولد شد. پوپ به چند زبان تسلط داشت و با ترجمه «ایلیاد» و «اودیسه» بسیار مشهور شد.
۷۸ سال پیش در چنین روزی نصرت رحمانی، شاعر ایرانی متولد شد
نصرت رحمانی
نصرت رحمانی در سال ۱۳۰۸ در تهران متولد شد. رحمانی مدتی کارمند اداره پست و تلگراف بود و بیش‌تر با مطبوعاتی چون «فردوسی»، «سپید و سیاه» و «امید ایران» همکاری داشت. نخستین اشعارش را در ۱۹ سالگی منتشر کرد. نخستین مجموعه شعر رحمانی با نام «کوچ» با مقدمه نیما منتشر شد.
نابودی امیدها در سال ۳۲ از رحمانی شاعری تلخ و عصیانگر می‌سازد. اشعار او مملو از سیاهی و تیره‌روزی است. نومیدی حاصل از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ در بند بند اشعار رحمانی قابل ره‌گیری است.
نصرت در شعر پیرو نیما بود و بیش از هر چیزی خود را متأثر از «بوف کور» هدایت می‌دانست. او در نگاه از هدایت و در فرم شعر از نیما تاثیر گرفته بود، اما زبان او زبان رحمانی بود؛ زبانی پاکیزه، شهری، عاصی و تلخ. رحمانی از نخستین کسانی است که زبان کوچه و بازار را وارد شعر فارسی می‌کند.
«کویر»، «ترمه» و «میعاد در لجن» عنوان برخی از مجموعه اشعار اوست.
رحمانی داستان‌هایی نیز با نام مستعار منتشر کرده است. او در پنج دهه شعر ایران حضور موثر داشته است و برخی از اشعارش تا عمیق‌ترین لایه‌های اجتماع نفوذ کرده است.
نصرت رحمانی سال‌های آخر عمر را در شهر رشت سپری کرد و در ۲۷خرداد سال ۱۳۷۹ در گذشت.
