مارکز در این کتاب به شیوه‌ای داستان‌گونه شرح زندگی خودش را روایت می‌کند. محور کتاب دوران جوانی اوست و مقداری هم از زندگی پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگش می‌نویسد.
وقتی این کتاب را بخوانی، می‌بینی که ردپای زندگی مارکز یا نزدیکانش در خیلی از آثار معروف او مثل «صد سال تنهایی»، « عشق در سال‌های وبا» و یا «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد» وجود دارد. مثلا داستان «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد» دقیقا حدیث زندگی پدربزرگ مارکز است و یا «عشق در سال‌های وبا» بازآفرینی عشق و عاشقی پدر و مادر اوست. کتاب «زندگی خودنوشت مارکز» در حقیقت می‌گوید که مارکز نویسنده چگونه شکل گرفت. شاید نام بهتر برای این کتاب این بود: «مارکز چگونه مارکز شد». راستی این کتاب را کاوه میر عباسی به فارسی برگردانده است.
