«می‌گویند خانه‌ی ظلم و بیداد، سست است، پوشالی است، مردم ساده از آن می‌ترسند و جوان‌مردان آن‌را هیچ می‌دانند. درست مثل از من بهترانی که زیرزمین‌های تاریک و خانه‌های قدیمی را برای کودکی ما ترسناک کرده بودند.»
سنگ‌اندازان غار کبود داستان نوجوانانی است که پایه‌های این خانه‌ی پوشالی را می‌لرزانند و با شور جوانی‌شان، ترس‌های کودکی را پشت سر می‌گذارند.
در این روایت از انقلاب، نوجوانان نقش اصلی را دارند. تجربه‌ی سال‌ها تدریس در مدارس روستایی، داستان‌های داوود غفارزادگان را با نوجوانی و روستا پیوند زده است.
