«گاهی اوقات تنها نجات‌بخش من، اراده‌ام برای اشتباه کردن است. بعضی پروژه‌ها آن‌چنان به نظرم زیبا، مهم، پیچیده یا بزرگ هستند که به بی‌کفایتی‌ام برای انجامشان ایمان می‌آورم. این حس احترام عظیم، ذهن را متوقف و آدمی را فلج می‌کند. در چنین مواقعی، تنها راه آن است که تصمیم بگیرم، «به جهنم؛ نمی‌توانم درست انجامش دهم؟ خوب، پس غلط انجامش می‌دهم. نمی‌توانم خوب انجامش دهم؟ پس بد انجامش می‌دهم.» گاهی اوقات شانس یاری‌ام می‌کند: آن‌گاه که تلاش می‌کنم کاری را غلط انجام دهم، ناگاه آن را درست انجام می‌دهم.»
نویسندۀ «عشق یونانی»
Katherine Dunn
