فیروزه

و اینک

شب نخوابی‌های تلخ آمده و

چراغ افروخته است .

آیا نامه‌های عاشقانه‌ام را

به جوهرشان باز گردانم ؟

آیا عکس‌ها را پاره کنم ؟

اینک تنم را کتاب وار می‌خوانم

و چراغ این شب نخوابی را

از غم سرشار می‌کنم .

دو شاعر

میان پژواک و صدا

دوشاعرند

یکی گویا

چون ماهی شکسته دل

دیگری خاموش

چون کودکی

که هر شب

برلب آتشفشان می‌خوابد …