فیروزه

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی است
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالی است
مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید و گمان برد که مشکین خالی است
می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش
گرچه در شیوه‌گری هر مژه‌اش قتالی است
ای که انگشت‌نمایی به کرم در همه شهر
وه که در کار غریبان عجبت اهمالی است
بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد
که دهان تو در این نکته خوش استدلالی است
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالی است
کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد
حافظ خسته که از ناله تنش چون نالی است

تفسیر: ای صاحب فال! بدان و آگاه باش که تو فقط با وصل حال می‌کنی و عمراً نمی‌دانی حال هجران چه حال مشکلی است و تنها وقتی مشکلات آن را درک می‌کنی که در همین هفته ماه شرعی و قانونی‌ات از خانه بیرون برود. آن وقت است که احساس می‌کنی یک سال از بیرون رفتن او گذشته است و به این ترتیب از ویژگی‌های حال هجران باخبر می‌گردی.

پس هیچ‌وقت نباید ماهت را از خودت برنجانی و کاری کنی که او از خانه بیرون برود. از همین‌رو بدان و آگاه باش آن چیزی که تصور کرده‌ای خال سیاه او است، خال سیاه او نیست، بلکه برعکس، عکس خود تو است که او لطف کرده و در صورت خود آن را به تو نشان می‌دهد. پس حیا کن و به ماهت نسبت‌های ناروا نده. ماه تو اگرچه مژه‌های تیزی دارد که می‌تواند با تیزی آن‌ها افراد مختلف را به قتل برساند، اما هنوز به سنی نرسیده است که بتواند تنها از خانه خارج شود و به جامعه مشحون از گرگ وارد شود. پس بیشتر مراقب باش و با امنیت اجتماعی بازی ننما.

ای صاحب فال! شنیده‌ام از وضع مالی خوبی برخورداری و در شهر همه تو را با انگشت مورد عنایت و اشاره قرار می‌دهند. پس باید سعی کنی به شکرانه‌ی این حال، اکنون که در حال وصل هستی افرادی را که در حال هجران هستند دریابی و مورد عنایت خود قرار دهی و از این طریق به برقراری عدالت اجتماعی مهرورزانه یاری برسانی. تو باید شکر پروردگار را به جای آوری و در مورد جوهر فرد که از جوهرهای مهم می‌باشد شائبه‌ای به دل راه ندهی و به حرف اصلاح‌طلبان و شبهه‌افکنان گوش نسپاری. اگر هم شک و شبهه‌ای برایت مطرح است آن را با اولیای امور در میان بگذار تا از دهان مبارک ایشان استدلال مناسب را بشنوی و به آغوش زندگی بازگردی.

ای صاحب فال! سایت‌های خبریِ هنوز فیلترنشده خبر آمدنت را اعلام کرده‌اند. بدان و آگاه باش که نباید این خبر را تکذیب کنی، چون الان خواجه حافظ شیرازی هم از این خبر مطلع شده است. خواجه حافظ خسته است و از این پس توانایی حمل کوه اندوه فراق را ندارد و باید از این پس وظیفه خطیر پاسداری از ذات تغزل در شعر فاخر فارسی را به شاعران جوان هم‌روزگار ما بسپارد.

پس کلاً بدان و آگاه باش و زیر قولت نزن که کار خیلی بدیه.

باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
شمشاد خانه‌پرور ما از که کمتر است
ای نازنین‌پسر! تو چه مذهب گرفته‌ای
کت خون ما حلال‌تر از شیر مادر است
چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه
تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است
از آستان پیر مغان یر چرا کشیم
دولت در آن سرا و گشایش در آن در است
یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است
دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است
شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم
عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است
ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدر است
حافظ چه طرفه شاخ نباتی است کلک تو
کش میوه دلپذیرتر از شهد و گوهر است

شرح: ای صاحب فال! بدان و آگاه باش که با کار و تلاش بسیار و سال‌ها خوردن خون دل و مشاهده‌ی تحولات بازار، باغچه‌ی کوچکی در مناطق خوش‌آب‌و‌هوای شیراز خریده‌ای تا در ایام بازنشستگی در آن‌جا به انتظار اجل بنشینی. اما باید بدانی که باغ تو آن‌قدر وسعت ندارد که بتوانی در آن از درخت‌های سرو و صنوبر استفاده کنی. پس، از شمشاد استفاده کن که جای کمتری می‌گیرد و از هرجهت برایت بهتر است. پسر نازنینت که در نظر داشتی به‌عنوان عصای دست از او استفاده کنی تو را رها کرده و کت تو را برداشته و به سراغ زندگی خود رفته است. صبر پیشه کن و از مادرش نخواه که شیرش را حرام اعلام کند. از غم و اندوه دوری کن که برایت سم است. بر اثر اندوه زیاد به پزشک مراجعه می‌کنی. پزشک مشکل تو را افزایش غم تشخیص می‌دهد و برای مداوا مصرف شراب را توصیه می‌کند. بدان و آگاه باش که اگرچه شراب خواص دارویی هم دارد اما دکتر غلط می‌کند چنین کاری بکند. ممکن است بر اثر غم و اندوه دلبسته‌ی دختر صاحب باغچه‌ی بغلی بشوی. برای همین از این به بعد از باغچه خارج نشو و هرکس از تو پرسید چند تا بچه داری به او بگو «به تو چه». ناگهان یکی از خانم‌های همسایه که بدون تجویز پزشک شراب مصرف کرده است به تو وعده‌ی وصل می‌دهد. بدان و آگاه باش که این قبیل وعده‌ها اعتباری ندارد. پس پنجره را ببند و به مطالعه مشغول شو. شیراز شهر خوبی است و اگرچه امروزه آب رکنی و باد خوش‌نسیم چندانی ندارد اما به هر حال از هفت کشورِ کانادا، استرالیا، سوئد، ترکیه، آلمان، بلغارستان و حتی آمریکا بهتر است. اگر فقیر شدی قناعت پیشه کن و آبروی خودت را نبر. این نکته را به پادشاه هم بگو چون برایش مفید است. در نهایت دیوان حافظ را باز کن و خودت برای خودت فال بگیر و برای تفسیر فالت، بیت اول فال از طریق ای‌میل یا پیامک کوتاه برای این‌جانب ارسال کن تا در اسرع وقت جهت شرح و تفسیر آن اقدام نمایم.

برقرار باشید.

زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست
پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صراحی در دست
نرگسش عربده‌جوی و لبش افسوس‌کنان
نیم‌شب دوش به بالین من آمد بنشست
سر فراگوش من آورد و به آواز حزین
گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست؟
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده‌پرست
برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست
آن‌چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است و گر باده مست
خنده جام می و زلف گره‌گیر نکار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست

تفسیر: ای صاحب فال! می‌دانی و آگاهی که نیمه‌شب گذشته فردی که دارای مشخصات زیر بود به تو مراجعه کرده است: فردی با موهای آشفته که از شدت گرما عرق کرده و برای همین چاک یقه‌ی پیراهن خود را باز گذاشته بوده، می‌خندیده و اشعاری را در قالب غزل که از قوالب فاخر و معتدل شعر فارسی بوده زمزمه می‌کرده، یک صراحی در دست داشته که در آن احتمالاً مقداری چای ریخته و از نوشیدن آن به همراه قند، سر‌مست و شادمان بوده، و همچنین نرگس او عربده‌جو و لب او افسوس‌کنان بوده که از اعمال مشکوک و غیرقابل‌فهم می‌باشد. این فرد شب گذشته در اتاق خواب تو حاضر شده و به طوری که هیچ‌کس متوجه نشود سرش را دم در گوش تو آورده و در حالی‌که یک آواز غم‌انگیز در مایه‌های دشتی یا شوشتری می‌خوانده از تو پرسیده که آیا در این وقت شب خوابت نمی‌آید؟ باقی ماجرا را خودت می‌دانی و درست هم نیست که در این‌جا اشاره کنیم. پس ای صاحب فال! اکنون که صبح شده و تو در رخت‌خوابت دراز کشیده‌ای و به دیشب فکر می‌کنی از خودت بپرس وقتی در شب گذشته یک چنین باده‌ی شبگیر (که باده‌ی عرفانی بوده) به تو داده‌اند و تو هم نوش جان کرده‌ای، آیا نباید این باده را پرستش کنی؟ آیا درست است که کافر عشقی باشی و باده را مورد پرستش قرار ندهی؟ پس به یاد داشته باش که زاهدان همیشه بر دردکشان ایراد می‌گیرند، اما خودشان هیچ تحفه‌ای نیستند. ما هرچیز را که او (که منظور یکی دیگر است) در داخل پیمانه‌ی ما می‌ریزد می‌نوشیم و نمی‌پرسیم آیا این چیز از خمر بهشت وارد شده است و یا از مسکرات می‌باشد.

پس در نتیجه ای صاحب فال! بدان و آگاه باش که هرکس از جمله جام می به تو خندید و هرکس از جمله خانم نگار زلف گره‌گیر خود را به تو نشان داد گول نخوری، چون اگر بخوری توبه‌ات می‌شکند و وارد جهنم می‌شوی و در آن‌جا به‌وسیله گرز نیم‌سوز مورد استقبال قرار می‌گیری. پس هیچ‌گاه کار بد نکن و به دیشب نیز فکر ننما.