رفت تا خانه خورشید غزل‌خوان قیصر
رست از چنبره درد فراوان قیصر
گرچه بر باغ و بهار از همه سو زهر وزید
نشد از مذهب آلاله پشیمان قیصر
قدمی دور نشد از دل در جذبه نام
بی‌خود از خود نشد از وسوسه نان قیصر
شعر یعنی که در آیینه بخندی با زخم
شاعر عاشق یعنی گل خندان قیصر
آیه و آینه نور و نوا چشمانش
ریشه در کوثر دل داشت به قرآن قیصر
چشم بگشا و ببین اول عشق است هنوز
چه کسی گفت رسیده است به پایان قیصر
می‌رود سوی فراسو، به بهاران بهشت
غرق در بوسه و لبخند شهیدان قیصر
نکند آن سو با شعر قراری دارد
محشری شد چه عجب سید، سلمان، قیصر
گل ناز است و طربناک ابد می‌خواند
بی‌خزان، سبز، جوان
در دل باران
قیصر
آبان ۸۶
