«I see dead people»
نمی‌دانم باید گفت که این دیالوگ «هیلی جوئل آزمنت» را به شهرت رساند یا «هیلی جوئل آزمنت» باعث شد که این دیالوگ در اذهان ثبت شود! کمتر کسی در جهان سینما پیدا می‌شود که این دیالوگ را به خاطر نداشته باشد! هیلی جوئل آزمنت بازیگر کودکی که معروف‌ترین دیالوگش در فیلم «حس ششم» نیز همین است! درست است که ذهن خلاق شایامالان در صحنه‌هایی همچون بازشدن کابینت‌ها، جشن تولد و کلاس درس در بازی آزمنت نقش بسزایی داشته است اما شاید اغراق نباشد اگر بگویم بخشی از سنگینی بار فیلم را همین آزمنت به تنهایی به دوش می‌کشد، او با مدل بیان دیالوگ‌هایش، راه رفتنش و با طرفندی ساده همچون عمیق نگاه کردن، توانایی خارق العاده خود را در بازیگری نشان می‌دهد.
جدای از این‌ها، «حس ششم» از آن دسته از فیلم‌هایی است که بعد از تماشای آن دوست داریم بار دیگر و با دقت بیشتر آن را ببینیم و سعی کنیم یک‌جایی مچ کارگردان را بگیریم، اما بعد از دوباره دیدن باز هم غافلگیر می‌شویم و می‌فهمیم جریان آن‌قدر هم ساده نیست و کارگردان با دقت بسیار زیادی عوامل و نشانه‌ها را کاملاً در جهت خط داستان چیده است. گرچه شایامالان می‌گوید فیلم را بر مبنای ترس انسان‌های واقعی از ناشناخته‌ها، توانایی و قدرت و… ساخته است، اما بهتر آن است که بگوییم این فیلم کاملاً در جهت اثبات جهان پس از مرگ است. اما جهان پس از مرگ به شیوه‌ای که خود فکر می‌کنند و نه به آن شیوه‌ای که در ادیان الهی آمده است! ما هیچ چیزی مبنی بر وجود برزخ و بازخواست افراد و عذاب و نعمتشان به سبب اعمالشان در دنیا، در جهان پس از مرگ خلق شده در فیلم شایامالان نمی‌بینم! آن‌ها نمی‌دانند که مرده‌اند و به قول کول حتی چیز‌هایی را می‌بینند که می‌خواهند!
این دقیقاً یعنی چیز خاصی در آن طرف نیست، هرچه بخواهی می‌بینی و حتی نمی‌دانی مرده‌ای و خبری از عذاب و پاداش و این‌ها نیست.
The Sixth Sense (۱۹۹۹) Written and Directed by M. Night Shyamalan
