۱- نکته بسیار مهمی که خودم و شما را همواره به آن توصیه میکنم صبر است. من اغلب برای شعری که در حال سرودن آن هستم به هیجان میآیم و بعد شروع به درجا زدن میکنم تا یکی دو هفته بعد که دیگر فقط باید آن را کنار بگذارم. گاهی وقتها ماهها بعد، زاویه دید یا رویکردی تازه مییابم و آن شعر دوباره به جریان میافتد.
اتفاقاً همین نکته دربارهٔ خواندن هم درست است. بارها اتفاق افتاده که شروع به خواندن کار نویسنده محشری کردهام اما به خاطر اینکه آمادهٔ خواندن آن نبودم فکر کردم که آن را دوست ندارم.
۲- دوست دارم به عکسهای تاریخی مکانهایی که از نزدیک میشناسم نگاه کنم. مثل شهرهایی که آنجا زندگی کردهام. فکر میکنم برای نوشتن بسیار مفید باشد که لحظه حال را همانند منظرهای در دریچهٔ کوچک یک دوربین، تصور کنید. با همه گذشتهای که در ورای آن است. مثل جهانی بیمرز که در این لحظه تصور، در درون و سرتاسر این لنز کوچک در حال خروش است.
فکر کردن به نوشتههای شخصی یک نفر اما در حال و هوای ادبیات هم راه بدی نیست.
—Wayne Miller, author of The Book of Props (Milkweed Editions, 2009)