من در حال گوش‌دادن به تک‌نوازی پیانو می‌نویسم (تازگی‌ها به ترانه‌های اردوارد گریگ گوش می‌کنم)؛ بعد هرچیزی که دم دستم باشد را برمی‌دارم تا ببینم چه چیزی به ذهنم خطور می‌کند. برای مثال بر سر گور والاس استیونز، از کتاب تاریخ زندگی خصوصی -نوشته پاول وین- نکته‌ای به ذهنم خطور کرد در توضیح این‌که رومیان باستان درباره آن‌چه دوست داشتند روی سنگ‌قبرشان برجسته‌کاری شود، صحبت می‌کردند، و همین‌طور با دیگر مطالعاتم در مورد فیلم‌های سینمایی اولیه و آخرین سال‌های عمر والاس استیونز. این سه منبع الهام با هم ترکیب شدند و یک شعر را پدید آوردند. شما نمی‌توانید ظهور یک شعر شاهکار را به زور تسریع کنید، اما می‌توانید میز تحریری پیدا کنید، در را ببندید و به موسیقی زیبایی گوش فرا دهید.
—Brian Culhane, author of The King’s Question (Graywolf Press, 2008)
