فیروزه

 
 

همه چیز نورانی است

گفت‌وگو با جاناتن سافران فوﺋﺮ نویسنده داستان «نرسیده‌ایم، به این سرعت»

چه سالی به دنیا آمده‌اید؟
۲۱ فوریه سال ۱۹۷۷.

کجا؟
واشنگتن دی سی.

حالا کجا زندگی می‌کنید؟
در بروکلین، نیویورک.

اولین داستانی که خواندید که بر شما اثر گذاشت، چه داستانی بود؟
«شهرهای نامریی» اثر ایتالو کالوینو

چقدر طول کشید تا اولین کتابتان را بنویسید؟
تعیین دقیقش دشوار است، چون نمی‌دانم نقطه شروع آن را کجا قرار دهم. اما از زمانی که به آن سفری رفتم که کتاب «همه چیز نورانی است» براساس آن شکل گرفت تا وقتی که دست‌نویس نهایی را تحویل دادم، حدود سه سال شد.

هیچ‌وقت بوده که به کار دیگری جز نویسندگی فکر کرده باشید؟
هیچ‌وقت بوده. هیچ‌وقت هست. من تا مدت‌های مدید فکر می‌کردم که دوست دارم دکتر شوم. چه حرفهٔ محشری. واقعأ عالی است. همه‌اش کار است و کار. هیچ متخصص زنان و زایمانی در پایان یک روز طولانی کار نیست که به خانه برود و بگوید، «امروز چهار تا بچه به دنیا آوردم. حالا که چی بشه؟»

به عقیده شما چه عاملی سبب موفقیت اثر می‌شود؟
هر داستانی موقعی موفق می‌شود که بر خواننده اثر عمیقی به جا بگذارد.

منبع الهام شما برای نوشتن این داستان چه بود؟
من چند داستان که با صدا تجربه‌های مشابهی انجام داده بودند – تغییر سریع چشم‌انداز، استفاده از ضمیر به نحوی موزون، فشردن زمان در جزییات – خوانده بودم و سخت تحت‌تاثیر ‌آنها قرار داشتم.

در حال حاضر چه می‌کنید؟
روی یک رمان کار می‌کنم. دشوار است که درباره‌اش بیشتر حرف بزنم، چون دوست دارم که کورکورانه بنویسم. «اودن» زمانی گفته بود، «به آنچه نوشته‌ام می‌نگرم تا ببینم به چه می‌اندیشم.» من هم همین‌طورم.

محبوب‌ترین نویسندگان بالای چهل سال شما چه کسانی هستند؟
فرانتس کافکا، هومر، برونو شولتز.

from The New Yorker


داستان «نرسیده‌ایم، به این سرعت» را در فیروزه بخوانید.